Nieudany pucz na Woronicza sprawił, że jednak odzyskałem odrobinę optymizmu. Może będzie tak jak 10 lat temu – rozwalą się od wewnętrznych tarć?
Nie ma sensu doszukiwać się różnic ideowych między frakcjami „Gapola” i „Wpotylice”. To raczej konflikt o stołki, bo kto kontroluje stołki, ten kontroluje dostęp do koryta. Ale przecież o koryto walczy się prawdziwie zażarcie (babum-pss).
Jak tu już parokrotnie pisałem, kibicuję opozycji, ale dręczy mnie melancholia kibica lokalnego klubu ligi okręgowej. Ani Schetyna, ani Petru, ani tym bardziej Kijowski bramek w tym meczu raczej nie strzelą.
Wszelkie nadzieje wiążę z samobójami PiS. I na szczęście ta drużyna słynie ze skłonności do nich. To aż dziwne, że tak długo wytrzymali jako pozorny monolit – prawie rok! ho ho! uczą się!
Dżouk w tym, że te wszystkie konsultacje społeczne, transparentność podejmowania decyzji, niezależność sądu konstytucyjnego i inne drobiazgi, pogardliwie odrzucane przez PiS jako zbędne komplikacje w sprawowaniu władzy przez Suwerena, mają też wymiar praktyczny. Chronią przed bublami legislacyjnymi.
Chronią oczywiście tylko w takim sensie, w jakim parasol chroni przed deszczem. Żaden parasol nie gwarantuje, że na jego użytkownika nie spadnie podczas ulewy żadna, najdrobniejsza kropelka.
Gwarancja jest za to na coś odwrotnego. Że bez parasola przemoknie do suchej nitki.
Bardzo proszę więc o odpuszczenie sobie argumentów typu „za PO też się zdarzały buble” albo „PO też często olewało konsultacje”. Sprowadzanie parlamentu do maszynki do głosowania, a prezydenta do maszynki do podpisywania i przepychanie ustaw w nocnym maratonie bez debaty, to specjalność obecnej ekipy.
Zwolennicy PiS chwalą to jako przykład sprawnego zarządzania. Ale czym się to kończy, to właśnie zobaczyliśmy.
Żeby ominąć (zbajpasować) kompetencje krajowej rady RiTV, na chybcika stworzono nową instytucję, „Radę Mediów Narodowych” o niejasnych kompetencjach i niedookreślonym przeznaczeniu. Rzeczywistym przeznaczeniem było oczywiście wcielanie woli Suwerena, czyli Prezessimusa.
Skończyło się gigantyczną kompromitacją. Dawno już wiadomości ze świata polityki nie wywołały u mnie tak szerokiego uśmiechu!
I nie chodzi o to, że jestem za Kurskim, a przeciw Czabańskiemu (albo odwrotnie). Dla mnie to jak „Alien versus Predator” a rebours – whoever loses, we win.
Takie sytuacje będą się mnożyć, bo wbrew prostackiemu urokowi wizji centralizacji władzy jako sposobu na uniknięcie bałaganu, życie pokazuje, że jest odwrotnie. Kiedy o wszystkim decyduje SMS z Nowogrodzkiej, zaczynają się walki buldogów pod dywanem o prawo do wysyłania i interpretowania tych esemesów, esemesy z wtorku odwołują te z poniedziałku, a te popołudniowe te przedpołudniowe.
Zaczyna się! Ja nastawiam popcorn…