Zwyczajny kaczyzm

Znowu Leniuch się będzie podniecał, że bronię reżimu, ale nic na to nie poradzę, skręca mnie gdy słyszę teksty typu „podsłuchiwanie legalnej opozycji to praktyka rodem z totalitaryzmu”. W ustroju totalitarnym z definicji nie może być legalnej opozycji. Właściwym słowem jest „autorytaryzm” i tu się już robi ciekawiej.
Autorytaryzm to ustrój, w którym obywatele podporządkowani są państwu a nie państwo obywatelom. Nie ma „power of the people for the people by the people”, jest pała w służbie dyktatorissimusa. Może istnieć legalna opozycja, mogą się odbywać wolne wybory samorządowe czy nawet parlamentarne – pod warunkiem, że obóz władzy kontroluje kluczowe resorty.
Tym co odróżnia demokrację od autorytaryzmu nie są wybory tylko gwarancje chroniące swobody obywatelskie przed nadużyciem ze strony władzy. To tych gwarancji – a nie wyborów – brakuje za naszą wschodnią granicą czy w różnych autorytarnych reżimach Ameryki Łacińskiej.
Dochodzimy w ten sposób do kluczowego dla mnie pytania o demokrację w Polsce. Uważam, że jest znacznie młodsza niż się to na ogół podaje. Najwcześniejszą datą, jaką mogę zaakceptować, jest przyjęcie demokratycznej konstytucji w 1997 roku, chociaż tak naprawdę o gwarancjach swobód obywatelskich można mówić dopiero od naszego wejścia do Unii.
W latach 1989-1991 panował u nas autorytaryzm w ścisłym znaczeniu. Nie mieliśmy parlamentu wybranego w wolnych wyborach, mieliśmy za to prezydenta o dyktatorskich zapędach, który z pełnym cynizmem wykorzystywał słabość parlamentu i instytucji kontrolnych (skażonych „postkomunistycznością”). Nie on jeden. Okres trzecioerpowego autorytaryzmu to okres radośnie beztroskiego „juma juma hej”, w którym tworzą się fortuny późniejszych oligarchów Trzeciej RP.
Gdy mówią o tym Kaczyńscy to jest to banalny manewr „łapaj złodzieja”, byli w to bowiem umoczeni tak samo jak cała ówczesna elita władzy – czy postsolidarnościowa czy postkomunistyczna, i tak była przede wszystkim protooligarchiczna.
Likwidacja koncernu RSW – w ramach której Kaczyńscy zajumali „Express Wieczorny” – była aktem budowania oligarchii, rozdawano w niej bowiem po uważaniu gazety tandemom „szemrany biznesmen plus zaprzyjaźniona z nim partia” (wtedy nazywano to „inwestorem z poparciem społecznym”, dzisiaj nazywamy to korupcyjnym stykiem biznesu i polityki). Zajumane gazety w większości szybko zarżnięto, bo tandemy „biznesmen plus partia” robiły najlepsze interesy na nieruchomościach przechwyconych razem z gazetami.
Kaczyńscy nie tylko aktywnie uczestniczyli w tworzeniu oligarchii 3RP ale także odpowiadają za największe zagrożenie dla demokracji w 3RP w jej osiemnastoletnich dziejach – prezydenturę Lecha Wałęsy. Gdy teraz budują oligarchię obsadzając „swoimi” biznesmenami spółki skarbu państwa to nie jest w sumie żadna nowina – niczym innym nie zajmowali się od zarania 3RP. Chwilami mieli tylko przy tym mniej szczęścia od innych, teraz to się odwróciło, ale pewnie potem znowu się odwróci…