Now Playing (199)

’Wygląda na napisany przez kogoś, kto dawno nie miał kontaktu z żywą polszczyzną, ale ogólnie ma sens: „mój kolega mnie ostrzega: ratuj się pan! ona z każdym panem ważnym ten sam ma plan”’
Przesłuchałem piosenkę i właściwie jedynym momentem do którego mógłbym się przyczepić w tekście jest „daj całusa, poleć w busa” czy czymkolwiek jest to ostatnie słowo. Reszta brzmi dość sensownie jak na okres okołowojenny.

I nawet nie trzeba się odwoływać do Wiecha, o którym wiadomo że koloryzował. Ale chociażby Dymsza jeszcze po wojnie, gdy chciał komuś wbić szpilę to mawiał „Pan grasz jak Bodo”. Co odbiorca nierzadko brał za komplement, a tak naprawdę oznaczało to, że Dymsza ma bardzo złe zdanie o zdolnościach aktorskich takiej osoby.
Trochę kłuje to „Mój kolega mnie ostrzega” bo przypomina angielską składnię przetłumaczoną dosłownie. Z drugiej strony mamy jak najbardziej istniejący tekst polskiej piosenki „Moi przyjaciele mówią mi, bracie, co ci jest?”
Oczywiście porównując tę piosenkę z innymi piosenkami estrady czy filmu przedwojennego zabraknie jej nieco finezji i erudycji, wyjdzie raczej prosta – żeby nie powiedzieć prostacka – ale językowo ciężko mi się przyczepić poza tym nieszczęsnym busem oraz wyraźnie angielskimi słowami. Polacy w tamtym czasie nie stronili od obcych słów, ale je przerabiali po swojemu, jak chociażby „szerm”.

Tym co najbardziej „psuje” tę piosenkę są akcenty śpiewających aktorów. Tu się już nie da ukryć, że to nie są Polacy, nawet Polacy udający Amerykanów.

Za to z pozytywów, w pierwszych kilkunastu sekundach gdy kamera robi zbliżenie na „Theatre Bronski”, na prawo od niego widać przepiękną reklamę „Mydło Jeleń Żabiński”! I to takimi szczegółami robi się dobre kino.

@ausir
„Poleć w USA” tak, też mi to przyszło do głowy. Niemniej to chyba jedyny fragment kiedy ten tekst jest tak niejasny i sprawia wrażenie pisanego przez – nomen omen – polonusa.
Przy czym to nie tak, że ja nie dostrzegam jego wad. To jest tekst dość słaby lirycznie, zdecydowanie brakuje mu polotu i błysku jaki miały różne przedwojenne (i czasu wojny) piosenki estradowe, filmowe a nawet uliczne. Powiedziałbym, że pisał go ktoś, kto nie zajmował się zawodowym pisaniem piosenek i to widać. Ale jeśli chodzi o polszczyznę to w dużej mierze się broni. To znaczy jest poprawny, a jeśli gdzieś pojawiają się archaizmy, to wpasowują się one w estetykę pierwszej połowy XX wieku.

Ja bym dodał, że polski patriotyzm przez długi czas był postrzegany jako część sfery sacrum, nawet jeśli bywał nadęty i sam się potrafił ośmieszać. Nie rozumieliśmy i śmialiśmy się z Amerykanów którzy flagę potrafili wrzucić wszędzie, nawet na majtki. U nas flaga ma wisieć w święto, żołnierze ślubują bronić godności orzełka, Franek Dolas zabierał insygnia bo nie potrafił ich porzucić, etc. Więc robienie orzełka z czekolady było dość drastycznym naruszeniem tego, jak Polacy podchodzą do symboli narodowych.
To się nie obroni nawet jako sztuka. Polacy są w dużej mierze sceptyczni wobec sztuki nowoczesnej, tych wszystkich bananów przyklejonych do ściany czy obrazów powstałych przez tarzanie się po płótnie nago. Jak ktoś chce to może sobie robić rzeźby z czekolady albo masła, ale użycie symbolu narodowego jest w takiej sytuacji bardzo ryzykowne.

To się trochę zmieniło później i to paradoksalnie za sprawą wszystkich tych husarzy wyklętych, którzy zaczęli sobie tatuować kotwice powstańcze na łydkach a w koszulkach od Red is bad szli na kebaba i oblewali je sosem. Ale taka zmiana nie następuje szybko, przynajmniej dopóki żyje pokolenie dla którego wolna Polska zaczyna się w ’89. Więc próba amerykańskiego podejścia to było strzelanie sobie w stopę.
No i jak WO pisze, może gdyby to zrobił kto inny. Ale Komorowski sprawiał regularnie wrażenie paździerzowego wuja, który nie umie się zachować. Więc tu następowało negatywne sprzężenie zwrotne: Komorowski się nie popisał bo profanacja symboli narodowych, a rzeźba z czekolady jest profanacją, m.in. dlatego, że jest tandetna. A jest tandetna bo kojarzona z Komorowskim.

Ok, nie moja działka, nie będę się upierał. Faktem jest, że potrafi żenadę opanować, wziąć na klatę i jakoś obrócić na swoją korzyść.
A co do postawy i możliwości Komorowskiego się chyba zgadzamy, może poza jakimiś szczegółami. Ja w tej kwestii nie bardzo mam coś do dodania.

Zastanawiałem się czy w ogóle pisać ten komentarz, bo on nic nie wnosi do samej dyskusji. Ale uznałem, że czasami warto jest powiedzieć wprost „masz rację, gospodarzu” niż zamilknąć i nie przekazać nic.

@DeezBellz
Ależ ja sobie doskonale zdaję sprawę z tego, że PiS ma krótką ławkę i brakuje mu ludzi kompetentnych. Katastrofa smoleńska to dla nich była faktycznie katastrofa, to oni tam stracili parę co bardziej ogarniających osób.
Tyle że aparat państwowy to przecież nie są wyłącznie zwolennicy PiS. Ba, to często nie są w ogóle zwolennicy PiS. Swoich ludzi wprowadza się na poziomie dyrektorów wzwyż, a i to nie zawsze. Oczywiście PiS i tutaj napsuł, chociażby demontując służbę cywilną. Osobiście uważam, że albo nie popsuli dosyć i gdzieś tam zostali ludzie którzy dłubali swoje, a ich dyrektorzy akurat nie byli kompletnymi niemotami i nie ubili tego. Albo mają jednak jakieś parę kompetentnych tylko niewychylających się osób, które nie są doceniane. Na wierzchu trwa wielka wojna o stołki i wpływy, a na jakimś niższym poziomie ktoś coś dłubie może mając nieogara-promotora, który mu pozwala zachować pozycję.

500+ to owszem niezły przykład na działanie PiS. To znaczy ktoś tam miał nawet niegłupi pomysł, zauważył potrzebę i udało mu się przebić. A potem zrealizowali go po swojemu czyli tak, że można było lepiej. Ale zauważmy, że przy całej swojej ułomności 500+ niejednej rodzinie pomogło bezpośrednio, ponieważ żyli w Polsce ludzie którzy takiej pomocy potrzebowali. I których PO nie zauważało albo nie uważało za wartych zachodu. PiS zauważył, zaadresował i zyskał na tym. Zrobił to prymitywnie, ale zrobił coś.
Ja też bym te pieniądze wydał inaczej – a przynajmniej lubię tak myśleć. Ale są powody dla których ja ani nie jestem ministrem ani nikt mnie nie rozważa na takie stanowisko.

Prywatnie uważam, że problemem PiS od dawna jest zawiść Kaczyńskiego i jego przycinanie każdego kto tylko się chociaż trochę wychylał. Był taki czas, że Ziobro wyrastał na nową gwiazdę i został przycięty (a potem sobie wyrobił pozycję zakładając własną partię i wymuszając tymi nielicznymi ale istotnymi dla większości głosami warunki). Dlaczego Sasin ma taką pozycję? Bo to człowiek który jak Kaczyński powie „trzeba coś zrobić” to niczego nie kwestionuje tylko mówi „ja się tym zajmę”. Więc przy wszystkich atrakcyjnych dziedzinach oni się ciągle żrą i próbują przeciągać na swoją stronę, pakować tam swoich ludzi. I tu się liczy najbardziej wierność, nie kompetencje. Ale są sprawy którymi ktoś musi się zajmować, te mniej atrakcyjne, czasami trudniejsze. I tam się mogli zabunkrować ci, którzy w normalnej partii stanowiliby właśnie ławkę. A w PiS pochylają głowy, nie wyróżniają się z tłumu i robią swoje. Dlaczego w ogóle tam są? Może dlatego że to jednak nadal jakaś kariera, pieniądze, etc. No i dlaczego mieliby rezygnować póki PiS był przy władzy a oni byli bezpieczni? Byle nie pchać się do pierwszej ligi, do tych wszystkich gierek i przeciągania liny.

Ja też przez jakiś czas uważałem, że 500+ to szczyt możliwości PiS. Ale teraz sądzę, że to wszystko bardziej skomplikowane i zależy od działki, od tego za jak ważny uznaje temat Kaczyński, kogo do niego oddeleguje, etc. W tych naprawdę ważnych, prestiżowych sprawach oni nie potrafią dużo, bo tam się pchają ludzie niekompetentni, typowi BMW albo i to nie. W sprawach mniej ważnych zaś, tych na które pańskie oko tak często nie spogląda, potrafią wymyślić coś sensownego. Te ich ewentualne sukcesy są niejako wbrew im samym, wbrew istocie tej partii. I pewnie właśnie dlatego oni nie potrafią tego wykorzystać.

Pozwolę sobie na porównanie z popkulturą. Pewnie niektórzy wiedzą, że w amerykańskiej popkulturze komiksowej istnieją dwa duże wydawnictwa Marvel oraz DC. Ci pierwsi to ci od Spider-mana, X-Men i Avengers, ci drudzy są od Supermana, Batmana oraz takich perełek jak Sandman. W pewnym momencie Marvel zdołał zbudować tak zwane MCU (Marvel Cinematic Universe) które przyniosło mu grube pieniądze i cieszyło się olbrzymią popularnością. Jak to zrobili? Ot jeden film tu, drugi tam, drobne połączenia, budowa podstaw zajęła im ładnych parę lat, ale stworzyli sobie fundamenty. DC chciało mieć to samo, ale jakoś nie potrafiło. Dlaczego? Bo decyzje tam podejmowały złe osoby. Ich decydenci chcieli nadrobić te lata budowania podstaw błyskawicznie i w rezultacie pospieszali wszystko, przez co ich filmy okazywały się wtopami. A jeśli akurat nie, to były zupełnie niepołączone z resztą. DC jest jak PiS, próbuje grać w pierwszej lidze ale samo sobie wiąże sznurówki. Tylko że nie! Tak się dzieje tylko jeśli mówimy o filmach, tych wysokobudżetowych produkcjach które wymagają olbrzymich wydatków ale i przynoszą olbrzymie zyski (jeśli się udadzą) od razu. Ponieważ to są tak olbrzymie stawki DC posyła do nadzoru nad nimi Bardzo Ważnych Ludzi, którzy… cóż, zawalają. Ale gdy chodzi o seriale, dużo mniej kosztowne i mniej zyskowne, DC potrafi zrobić sporo fajnych rzeczy. Tam nie ma tego nadzoru, tych wszystkich ważniaków. Tam pasjonaci mogą robić to co chcą. I udaje im się.
Uważam, że podobny mechanizm działa w PiS. Im się może udawać tylko tam, gdzie bardzo ważne osoby nie patrzą i odpuszczają, ponieważ to te bardzo ważne osoby są katalizatorem porażek. A jednocześnie są przekonane o swojej nieomylności.

Można też podawać inne przykłady. Musk i jego firmy, które odnoszą pewne sukcesy, ale raczej tam gdzie on sam się nie angażuje osobiście. Bo kiedy to robi to dochodzi do katastrofy.

@embercadero
Co do ministerstw – wierzę. Sam pracowałem parę lat w jednym i do poziomu dyrektora (a wtedy nierzadko i na dyrektorskich) można było spotkać przeróżnych ludzi, w tym bardzo kompetentnych. Martwiły mnie plany PiS na służbę cywilną, bo popsuć sporo, ale to nie są stanowiska na które warto wrzucać swoich pociotków bo po pierwsze nie ma tam olbrzymich pieniędzy, a po drugie to żadna odskocznia do kariery. A ktoś jednak musi dłubać przy tych systemach.
W ogóle moje wrażenie z pracy w ministerstwie było takie, że o ile nie trafi się minister-fanatyk który bardzo będzie chciał popsuć, to machina sobie poradzi. Za dużo jest spraw którymi się zajmuje, a które nie dają politycznego paliwa, żeby minister mógł tym zarządzać osobiście. Oczywiście trafiają się prawdziwe talenty, które potrafią sporo skopać (że tak tylko wspomnę ministrów edukacji), ale to nie jest norma.

@tarhim
Nie znam się na tym, nie moja działka, ale czytałem niedawno fajny wywiad w którym właśnie przedstawiano to lotnisko i węzeł kolejowy jako całkiem niegłupi pomysł (tylko chyba była już o tym dyskusja pod jedną z poprzednich notek i parę osób się nie zgadzało). W każdym razie wnioskiem z tego wywiadu było: nie wyrzucać wszystkiego od ręki tylko dlatego, że to pomysły PiS. Zrobić audyty, sprawdzić czy nie wyprowadzano pieniędzy, ale przemyśleć czy same pomysły nie mają jakiegoś sensu. Bo

@wojtek_rr
Ale to nie jest chwalenie PiS, wydawało mi się, że już to pisałem. To jest zauważenie, że nawet za PiS pewne rzeczy się udały. Być może wbrew im samym, może właśnie dlatego że nie pilnowali, ale wyszły. I teraz ktoś rozsądny wykorzystałby to jako argument „ej, patrzcie, nie jesteśmy tacy źli! No chyba nie zaprzeczycie że jest wam jednak lepiej?” A PiS nie potrafi, jakby się nie zorientował że to są sukcesy. Co zresztą uważam za znamienne.
Co do gonienia za bronienie komuny – sam WO zaczął od stwierdzenia, że PiS nie potrafi się pochwalić lemingom, więc chyba nam to nie grozi! A czy bez nich by się poprawiło? Ogólnie pewnie tak, w niektórych kwestiach niekoniecznie. Cyfryzacja wymagała jednak żeby ktoś te projekty przygotowywał i wdrażał. To mogło być oczywiście „po prostu nie szkodzić”. Ale już zmiany w kodeksie drogowym to konkretne rozwiązania, ktoś je musiał zaproponować, ktoś je przepchnął. Inni ludzie rozwiązaliby to inaczej. Albo wcale, bo by tego nie uznali za priorytet.

Jeśli dobrze pamiętam to WO opisywał tu kiedyś pewien film o kościele katolickim (z Gajosem w roli biskupa?) i jedną z opisywanych rzeczy było to, że biskup ciągnie w górę człowieka o podobnych cechach i podejściu. Moim zdaniem coś podobnego zachodzi w PiS, ludzie na samej górze to po prostu mieszanka osób o zbliżonych cechach i sposobie myślenia. Dlatego tak trudno jest im zrobić coś kompetentnego kiedy się w to angażują. Ale na dołach (w tym w instytucjach państwowych, które podlegały rządowi) są inni ludzie, zdolni do robienia czegoś porządnego. I to będzie wychodzić jak długo decydenci pisowscy się im nie wtrącą i nie przeszkodzą. Co tłumaczy również dlaczego nie potrafią się tym chwalić – w ich mniemaniu istotne są tylko te rzeczy którymi się zajmowali, bo jeśli coś był ważne to kogoś delegowali, a jeśli nie delegowali to znaczy że było nieważne. Sukces w działce którą pominęli z definicji nie może być istotny, bo w przeciwnym wypadku ktoś od nich by tym zarządzał. Są tak przekonani o swojej misji i wielkości „genialnego stratega”, że bagatelizują wszystko inne. Ich własny model zarządzania ich gubi.

Kwestia mieszkań to temat specyficzny, z jednej strony bardzo dotkliwy (olbrzymie koszty), z drugiej nie dotyka każdego – ci którzy już mają mieszkanie albo jeszcze go nie szukają nie odczują. Oraz przed PiS to też był spory problem, tylko teraz zrobił się jeszcze bardziej dotkliwy. Pamiętam, że ze dwie dekady temu rozmawiałem z kolegami i też to wychodziło: jeden zarabiający niewiele ale odziedziczył kawalerkę po babci. Drugi pracujący dla banku, konkretne pieniądze, ale na mieszkanie musiał brać kredyt. Są też ludzie którym to nie zrobi różnicy bo czy potrzebowaliby mieć kredytu milion, tylko 400 tys. czy nawet ledwie 200 tys. i tak nie mają zdolności kredytowej ani wkładu własnego. A i upadek PiS tutaj nie daje jakichś wielkich nadziei, kiedy słyszy się że KO jako rozwiązanie proponuje niskooprocentowane (czy w ogóle 0%?) kredyty. Przecież nie trzeba być geniuszem żeby wiedzieć, że zdawanie się na developerów przy znacznej nadwyżce popytu nad podażą tylko jeszcze podniesie ceny.

Niemniej wydaje mi się, że Polacy zdają sobie sprawę z tego, że to nie jest tylko nasz problem. Jeździmy na zachód, widzimy co się tam dzieje, czytamy doniesienia. Ci sami (albo podobni) ludzie, którzy wykupują mieszkania pod inwestycje u nas, działają i tam. Berlin ma ten problem od paru lat a próby rozwiązania zostały uwalone przez ich odpowiednik NSA, jeśli dobrze pamiętam. Londyn wiadomo, ale i Dublin jest znany z drogich mieszkań. O Paryżu już lata temu czytałem, że dzięki inwestycjom w kolej zdołano trochę to ogarnąć, bo ludziom opłaca się zamieszkać poza miastem i dojeżdżać. W przypadku Holandii to też może działać, chociaż tutaj spekuluję – kraj stosunkowo mały i z dobrą siecią pociągów. Z własnego doświadczenia wiem, że lądując w Amsterdamie na Schiphol można pójść na pociąg nie wychodząc z lotniska i do takiego Rotterdamu mieć odjazd co pół godziny, a sama jazda jest krótka.
Kłopoty mieszkaniowe w różnych krajach Europy to temat który przewija się w prasie od lat. Boli, ale bolało i wcześniej i nikt nie spodziewa się, żeby przestało.